“de Johanneskerk van Losdorp…”
Grote kans dat je nog nooit van het Groningse dorpje Losdorp hebt gehoord, logisch, want het is erg klein. Ik ben erheen gegaan om met iemand uit Losdorp en van de Stichting Oude Groningse Kerken te kletsen en om zijn verhaal op te halen.
Max de Haas woont aan de rand van het dorpje. Even verderop ligt de begraafplaats. In het centrum van het dorpje staat de Johanneskerk, midden op de wierde. Een wierde is een heuvel die dient als hoogste punt van het landschap, om zo droog te blijven bij eventuele overstroming.
Ik kom bij Max aan en wij beginnen in gesprek te raken. Hij biedt mij thee aan, en zo gaan we er lekker voor zitten. Max zit in de kerkcommissie van Losdorp.
Hij vertelt mij eerst wat over Losdorp zelf, over hoe het dorpje, net als vele andere dorpjes in Groningen, bestaat uit een wierde. Hij vertelt mij dat zijn huis net niet hoog genoeg ligt, en dat als het water komt, hij dan gelukkig mag schuilen bij de buren.
De Johanneskerk is de trots van het dorp. Het is het middelpunt en het hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk). In het kerkje worden geen kerkdiensten meer gehouden, want Losdorp is daar net te klein voor en het heeft geen actieve geloofsgemeenschap meer.
De kerk wordt nu beheerd door Stichting Oude Groninger Kerken. Dit is een organisatie die oude kerken in dorpjes als Losdorp renoveert en er een nieuw doel aan geeft. Zo is het kerkje in Losdorp het eindpunt voor een wandelroute, het Ziltpad, en is er in de consistorie een kleine expositie over Dominee Nikolaas Westendorp.
Ik vraag aan Max waarom hij in Losdorp woont en hij vertelt mij dat hij voor zijn werk in de buurt kwam en toen in Losdorp is blijven hangen. Eigenlijk had hij in het begin helemaal niet zoveel met dingen organiseren, maar langzamerhand is hij dan toch in de kerkcommissie gekomen.
Ik vraag hem of hij ooit weg wil uit Losdorp. Hij vertelt mij van niet.
“Zo’n mooie plek en zo’n leuk dorp ga ik niet opgeven, dus ik blijf hier.”
De kerkcommissie van de Johanneskerk organiseert evenementen in samenwerking met de Stichting Oude Groninger Kerken, dingen zoals concerten, exposities en andere culturele activiteiten. Nu is de grap dat er wel altijd mensen van buiten komen, maar de mensen in Losdorp zelf blijven liever lekker op de bank zitten…
Ook vertelt Max wat over de expositie in de consistorie, over Nikolaas Westendorp. Dominee Westendorp woonde in Losdorp zo’n 250 jaar geleden. Hij is vooral bekend van de jaarboeken die hij heeft geschreven, en de onderzoeken die hij heeft gedaan over hunebedden.
Max neemt mij nog even mee naar de Johanneskerk, en samen lopen we nog een rondje door het dorp. Dan begint het met regenen en komt mijn vader aangereden. We schudden elkaar de hand en ik stap in. Een nieuwe ervaring, in het prachtige Losdorp, rijker.
auteur & fotograaf Maria Bikker
