“Met twee vingers in de neus…”
Sliksleeën: hét evenement tijdens de Pinksterfeesten waar Klaas ieder jaar weer naar uitkijkt.
Bij laag water op het slijk om een paaltje heen sleeën en dan zo snel mogelijk de bel aantikken.
Vissers gebruikten vroeger de sleeën om hun fuiken leeg te halen. Pinksterfeesten worden al zo’n 100 jaar georganiseerd in Delfzijl en het sliksleeën is daar al minstens 30 jaar een onderdeel van. Vanaf zijn achttiende deed hij al mee vertelt Klaas. “Vroeger deed ik stiekem mee aan het sliksleeën. Ik ben gelovig opgevoed dus eigenlijk moest op ik zondag naar de kerk.” Maar nadat hij voor het eerst had gewonnen kon hij het niet meer geheim houden voor zijn ouders en heeft zelfs zijn vader een keertje meegedaan.
Je kan individueel of in een team meedoen aan de wedstrijd. Klaas had 25 jaar geleden voor het eerst de estafette gewonnen, met zijn voetbalteam. “We stonden in de finale en toen zagen we al dat we niet snel waren. Er was ook een team van oudjes dat al jaren meedeed, en toen wonnen wij als voetbalteam van hen, en zij konden dat niet hebben. Ze gingen klagen en vonden dat zij hadden gewonnen. Maar de jury zei ‘nee hoor, zij hebben gewonnen, zij zijn de terechte winnaar’. Toen waren we zo blij, euforisch gewoon!”
“We weten er altijd wel een feestje van te maken”
De oudjes stopten later met sliksleeën waardoor het haast vanzelfsprekend werd dat Klaas en zijn team de estafette race wonnen. “Ik heb met mijn voetbalteam jaren met twee vingers in de neus gewonnen. We noemen ons team ook altijd ‘Met twee vingers in de neus’ of ‘Kat in het bakkie’.” Klaas vindt de estafette het mooist. “Op een gegeven moment verloren we van onze eigen teamgenoten van voetbal, maar we vonden het wel mooi dat ze hebben gewonnen.” Rugbyclub ‘Phoenix’ doet nu ook al zo’n 10 jaar mee. “Zij hebben ook wel eens gewonnen van ons. Het mooiste is dat we met het gewonnen prijzengeld bier halen en dan gaan we samen met de jongens van Phoenix aan een lange tafel zitten in de haven. Dat is een echte saamhorigheid, je wil het gewoon elk jaar meemaken!”
“Als je op de baan staat dan geef je ook alles, gewoon die 100% voor dat stukje heen en weer”
Individueel is hij al vijf keer tweede geworden verteld Klaas. “Ik heb nog nooit een keer individueel gewonnen. Ik word altijd door mijn eigen teamgenoten verslagen, dus individueel winnen ontbreekt nog.” Als je wint komt je naamplaatje op een zilveren slikslee. “Sommigen staan er al vijf keer op, maar mijn naamplaatje hangt er nog niet, dat vind ik wel jammer. Ik sta altijd in de finale, en altijd is het nét niet. Ik heb wel een keer gewonnen met de estafette, maar toen werd ik gediskwalificeerd omdat ik te veel gelopen had.”
Het is volgens Klaas wel altijd een hele opluchting als het zondagavond is. “Zaterdagavond moeten we vaak nog een team bij elkaar zoeken, want dan kan die ene toch niet. We moeten wel goeien erbij hebben, maar vaak zitten zij al in een ander team. Dan denk je ‘oh, dat wordt lastig morgen, omdat die snelle jongen al in dat andere team zit’. Als het zondagavond is heb je het sliksleeën weer gehad, kan je vertellen hoe het was met een biertje erbij en hoef je de volgende dag niet meer te presteren.”
Klaas weet het zeker: Sliksleeën blijft altijd een traditie in Delfzijl en hij hoopt nog vele jaren zelf mee te kunnen doen.
auteur & fotograaf Janieke Koops
