OMA
Vroeger ging ik bij mijn oma
plinten stoffen, iedere week.
Oma kon niet goed meer bukken,
bij iedere buk kreeg zij een steek.
Met een doekje om de vinger
kroop ik haar vier muren langs.
Onder de tafel, achter de stoelen
ging ik zo op stofjesvangst.
Het is nu heel wat jaren later.
Ik kruip nooit meer door een kamer.
Oma’s huis is er niet meer.
Het moest bukken voor de hamer.
Wiel Kusters
Intro
Luister een paar keer naar het voorgelezen gedicht en/of lees het zelf.
Weet je wat een plint is, en ‘stofjesvangst’?
Vraag
In het gedicht staat dat het huis moest bukken. Wat is er met dat huis gebeurd?
Antwoord / informatie
Mensen kunnen door hun knieën gaan en bukken, maar dat zeg je eigenlijk niet van huizen. Toch past dat woord hier heel goed, het huis is letterlijk kleiner is gemaakt en gesloopt is door een sloophamer. Dat is het mooie van gedichten: daar kun je woorden dus op een andere manier gebruiken.
Wat denk je: mist de dichter het huis van zijn oma?
